Η γενιά του Πολυτεχνείου η γενιά του Συντάγματος

Η γενιά του Πολυτεχνείου και η γενιά του Συντάγματος

Ήταν αναμενόμενο πως τα παιδιά που διαδηλώνουν επί μέρες στην πλατεία Συντάγματος θα βαφτίζονταν από πολλούς «η γενιά του Συντάγματος» και θα γίνονταν αμέσως οι απαραίτητες –για τα ελληνικά δεδομένα- συγκρίσεις με τη γενιά του Πολυτεχνείου.

Όσοι έσπευσαν να βαφτίσουν τους διαδηλωτές της πλατείας Συντάγματος «γενιά του Συντάγματος» και να κάνουν τη σύγκριση με τη γενιά του Πολυτεχνείου ξεχνούν κάτι πάρα πολύ σημαντικό.



Η γενιά του Πολυτεχνείου δεν ήταν στο Πολυτεχνείο. Στο Πολυτεχνείο βρίσκονταν μόνο μερικές χιλιάδες γενναίων και όμορφων νέων. Η μεγάλη πλειοψηφία των νέων της γενιάς του Πολυτεχνείου δεν πέρασε ούτε έξω από το Πολυτεχνείο.

Το 1973 μπορεί να μην υπήρχαν στα ελληνικά σπίτια τόσοι καναπέδες όσοι υπάρχουν σήμερα αλλά υπήρχαν πολυθρόνες, καρέκλες, σκαμπό και κρεβάτια. Με την εξαίρεση των λίγων νέων που βρίσκονταν στο Πολυτεχνείο, οι υπόλοιποι νέοι της ηλικίας τους βρίσκονταν στα σπίτια τους.

Η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν στο σπίτι της. Αν η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν στο Πολυτεχνείο, η κατάσταση στη χώρα –κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης- θα ήταν πολύ διαφορετική. Θα είχαμε πραγματική δημοκρατία – όχι τη συνέχεια της χούντας με κουστούμια και γραβάτες αντί για στρατιωτικές στολές.

Η γενιά του Συντάγματος δεν είναι στο Σύνταγμα. Η γενιά του Συντάγματος είναι στους καναπέδες της. Στο Σύνταγμα βρίσκονται μερικές χιλιάδες νέοι που προσπαθούν με αγωνία να επικοινωνήσουν και να οργανωθούν. Για μια πραγματική δημοκρατία, για μια ελεύθερη χώρα.

Η γενιά του Συντάγματος που βρίσκεται στο σπίτι της ξέρει πως το Σύνταγμα την περιμένει. Σε αντίθεση με τη γενιά του Πολυτεχνείου –που δεν είχε διαδίκτυο για να επικοινωνήσει, να ενημερώσει και να ενημερωθεί- η γενιά του Συντάγματος δεν έχει καμία δικαιολογία. Δεν μπορεί να πει πως δεν γνωρίζει – ξέρει τα πάντα για το Σύνταγμα. Απλώς, δεν πάει. Από ιδιωτεία, από κυνισμό, από αδιαφορία, από βαρεμάρα; Πάντως, δεν πάει.

Το Σύνταγμα περιμένει τη γενιά του Συντάγματος. Όποιος δεν πάει στο ραντεβού με την ιστορία δεν θα έχει καμία δικαιολογία αύριο, ούτε θα έχει το δικαίωμα να παραπονιέται για τους κακούς πολιτικούς που κάνουν ό,τι θέλουν στον αθώο λαό. Το χειρότερο; Θα τον βρίζουν τα παιδιά του και θα έχουν δίκιο.

Στο Σύνταγμα –σε αντίθεση με το Πολυτεχνείο – δεν πρόκειται να εισβάλει κανένα τανκ. Άλλωστε, δεν υπάρχουν ούτε πύλη, ούτε κάγκελα στο Σύνταγμα. Εσύ καλείσαι να γίνεις το τανκ, να γκρεμίσεις την πύλη του ατομικισμού και της μοιρολατρίας, να γκρεμίσεις και την πόρτα του σπιτιού σου, να βγεις έξω και να πας στο Σύνταγμα.

Το Σύνταγμα είναι εκεί. Και σε περιμένει. Όχι για πάντα, όμως.